Jodi

vluchtte 32 jaar geleden vanuit West Afrika naar Europa omdat er daar voor hem door de oorlog geen toekomst meer was. Na veel omzwervingen kwam hij in Enschede terecht. Hier probeerde hij met status een nieuwe toekomst op te bouwen. Hij vond werk, kreeg een relatie, kreeg kinderen en had een mooi leven, alleen de Nederlandse nationaliteit wilde maar niet lukken. 

Ik sprak hem in mei van dit jaar toen de nachtopvang sloot in één van de inlopen die onze stad kent. Verdrietig want weer geen verlenging maar wel de boodschap dat hij terug moest naar het land dat hij toen verliet om hier een toekomst te gaan bouwen. 

Vanmorgen zag ik hem weer in de stad en met zijn mooie lach vertelde hij dat hij nog steeds buiten sliep, overal en nergens. In de paar maanden waarin ik hem niet zag is hij een paar jaar ouder geworden. 

Hij wil gewoon een eigen plek.

Een plek waar hij zijn vrienden en kinderen kan ontvangen, een plek waar hij echt een toekomst kan krijgen, een plek die zijn THUIS is.

Uiteraard heeft Jodi me toestemming gegeven om de foto en het verhaal te plaatsen.